Ένα ιδιαίτερα χρήσιμο και αξιόπιστο τεστ πεδίου για την αξιολόγηση της vVO2 max και κατ’ επέκταση για το σχεδιασμό της αερόβιας προπόνησης της ομάδος.
Μια από τις κυριότερες αιτίες που πολλές ομάδες δεν χρησιμοποιούν την αξιολόγηση σε διάφορες παραμέτρους στο ποδόσφαιρο είναι και η οικονομική δυσπραγία των σωματείων.
Για το λόγο αυτό καλό θα είναι να προσπαθήσουμε να συνδέσουμε τις βιβλιογραφικές αναφορές και να αξιολογήσουμε την εγκυρότητα μιας δοκιμασίας πεδίου σε συσχέτιση με το τεστ εργαστηρίου.
Στην προκειμένη περίπτωση η παράμετρος που μας ενδιαφέρει είναι * η αναερόβια ικανότητα, * η χρήση μιας δοκιμασίας πεδίου ( παλίνδρομο τεστ 300 μ.) και * η συσχέτιση με το wingate test
Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΠΕΔΙΟΥ
Οριοθετείται η απόσταση των 50 μ.
Οι ποδοσφαιριστές τρέχουν σε γκρουπ των 4-5 παικτών μαζί.
Εάν υπάρχει η δυνατότητα χρήσης καρδιοσυχνόμετρου συνιστάται για να καταγραφεί η κ.σ κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας.
Οι ποδοσφαιριστές καλύπτουν συνολικά 300 μ.10(10)+20(20)+30(30)+40(40)+50(50) = 300 μ.
Ο χρόνος στον οποίο θα καλυφθεί η απόσταση είναι από 57 sec. - 63 sec.(οι χρόνοι αφορούν ενήλικες επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και προέρχονται από το προσωπικό μου αρχείο καταγραφής δεδομένων ποδοσφαιριστών)
Γίνεται η καταγραφή των αποτελεσμάτων στον ατομικό φάκελο του ποδοσφαιριστή.
Προτείνω επανάληψη της δοκιμασίας 1 φορά στον μεσόκυκλο κατά τηδιάρκεια της αγωνιστικής περιόδου και παρακολούθηση-αξιολόγηση τωναποτελεσμάτων για τη διαμόρφωση της προπονητικής διαδικασίας.
Παραθέτω την περίληψη της εργασίας του συναδέλφου Τσιόκανου Ι. που ασχολήθηκε με τη συσχέτιση της δοκιμασίας πεδίου και της αναερόβιας ικανότηταςως μέρος της μεταπτυχιακής του διατριβής στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Άσκηση και Υγεία» του Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
ΤΣΙΟΚΑΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ: Σχέση μιας δοκιμασίας πεδίου με την αναερόβιαικανότητα αρρένων ποδοσφαιριστών.
Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη της σχέσης μεταξύ των μεταβλητώνενός τροποποιημένου παλίνδρομου τεστ (MSRT, 300 m συνολική απόσταση) και των δεικτών του Wingate αναερόβιου τεστ 30 s (WAnT) σε άρρενες ποδοσφαιριστές. 'εκαέξινεαροί ποδοσφαιριστές (ηλικίας 14-15 ετών, αναστήματος 171,9 ± 8,3 cm, μάζας 64,81 ±14,64 Kg; mean ± SD) και εννέα άνδρες ποδοσφαιριστές (ηλικίας 21-22 ετών, αναστήματος180,2 ± 6,4 cm, μάζας 73,33 ± 10,38 Kg; mean ± SD) εκτέλεσαν ένα MSRT (εκκίνηση,τρέξιμο μέχρι τα 10 m απόσταση και επιστροφή στην εκκίνηση, το ίδιο ως τα 20 m, 30 m, 40m, 50 m, συνολικά 300 m δρομική απόσταση). Εκτέλεσαν επίσης κατακόρυφα άλματα(squat, countermovement and drop jumps) και ένα 30 s WAnT. Βρέθηκαν σημαντικές μέτριες συσχετίσεις (p < 0.05) μεταξύ των χρονικών παραμέτρων και των παραμέτρων της ταχύτηταςτου MSRT και των δεικτών του WAnT. Η μέγιστη ισχύς (PPO) στο WAnT συσχετίσθηκε περισσότερο με τον Time40 (χρόνος ως τα 40 m και επιστροφή) (r = -0,501) και την V40(δρομική ταχύτητα για το διάστημα από τη γραμμή εκκίνησης ως τα 40 m και επιστροφή) και η μέγιστη ισχύς ανά σωματικό βάρος (PPObw) περισσότερο με τον Time20 (χρόνος ως τα 20m και επιστροφή) (r = -0,572) και την V20 (δρομική ταχύτητα για το διάστημα από τη γραμμή εκκίνησης ως τα 20 m και επιστροφή) (r = 0,583) και τη meanV (μέση δρομική ταχύτητα για το σύνολο των 300 m). Η μέση ισχύς (MPO) στο WAnT συσχετίσθηκε περισσότερο με τον Time40 (r = -0,476) και η μέση ισχύς ανά σωματικό βάρος (MPObw) περισσότερο με την V50 (δρομική ταχύτητα για το διάστημα από τη γραμμή εκκίνησης ως τα 50 m και επιστροφή) (r = 0,504). Ως αποτέλεσμα μιας πολλαπλής ανάλυσης παλινδρόμησης (στην οποία συμπεριλήφθηκαν όλες οι MSRT και οι των αλμάτων παράμετροι ως ανεξάρτητες μεταβλητές) η MPO μπορεί ικανοποιητικά να προβλεφθεί (r2 = 0,41) από τηνTime40 και την V20. Το MSRT θα μπορούσε επομένως να αποτελέσει ένα χρήσιμο (με επιφύλαξη) τεστ πεδίου για αξιολόγηση της αναερόβιας ικανότητας ανδρών ποδοσφαιριστών.
